Ηταν μια μέρα που γυρνούσα μοναχός
και που ζητούσα να βρω ευτυχίας λίγο φως
τότε μια γνωριμία που `ρθε εκείνη τη στιγμή
μου `δωσε θάρρος στη ζωή.

Και από τότε που δεν είμαι μοναχός
φίλος μου είναι ο Ελληνικός Προσκοπισμός
μ΄ ευγνωμοσύνη θυμάμαι όλα `κείνα τα παλιά
και την τυχαία γνωριμιά.

Όπως μια σπίθα σε ολόξερα κλαδιά
και ο Προσκοπισμός φουντώνει αγάπη στην καρδιά
σαν φιλική φωνή σε ερημιά που συγκινεί
δίνει χαρά σ΄ όποιον ποθεί.