Στην κατασκήνωση ήρθαμε για άλλη μια φορά
κάθε καινούργιο χρόνο σαν και σήμερα.
Με γέλιο, κέφι και χαρά αρχίζουμε δουλειά
βάζοντας στη ζωή μας νέα σύνορα.

Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα
γυρνώντας στα παλιά
στα παραμύθια ζήσαμε, γίναμε ήρωες ξανά
τα παραμύθια παίξαμε κι όλα γίναν αληθινά.
Και το βραδάκι στήναμε όλοι γύρω απ΄ τη φωτιά
τα σκηνικά του θίασου π΄ οδηγούσε πιο μακριά.

Το παραμύθι τέλειωσε σε τούτη την πυρά
ένα καινούργιο χρόνο σαν και σήμερα
κι οι φλόγες μας οδήγησαν, μ΄ αγάπη στην καρδιά
και γράφτηκαν με δάκρυα οι αναμνήσεις μας.