Από την άκρη της γης ξεκινήσαμε
σαν μαγεμένα της άνοιξης πουλιά
και μιαν αυγή την φωλιά μας εκτίσαμε
στου Μαραθώνα την έρμη ακρογυαλιά.

Τζάμπορι, τζάμπορι,
θάλασσα και πεύκο, χώμα και βουνό,
τζάμπορι, τζάμπορι,
κάποτε θα φτάσουμ’ ως τον ουρανό.
Τζάμπορι, τζάμπορι,
μεσ’ στο πανηγύρι που η ζωή κυλά,
τζάμπορι, τζάμπορι,
πάντα θ’ ανεβαίνουμε όλο πιο ψηλά.

Γεμάτοι νειάτα και φως ορκιστήκαμε,
χαρά κι ελπίδα να φέρουμε στη γη,
κι όλοι μαζί με λαχτάρα σταθήκαμε
απ’της αγάπης να πιούμε την πηγή.

Τζάμπορι, τζάμπορι,
θάλασσα και πεύκο, χώμα και βουνό,
τζάμπορι, τζάμπορι,
κάποτε θα φτάσουμ’ ως τον ουρανό.
Τζάμπορι, τζάμπορι,
μεσ’στο πανηγύρι που η ζωή κυλά,
τζάμπορι, τζάμπορι,
πάντα θ’ανεβαίνουμε όλο πιο ψηλά.