Ιδρώτας στα μάτια κι ο δρόμος μακρύς,
τραχιά η ανηφόρα, μα κάπου θα βγεις.

Διαβάζεις το χάρτη, τον ξέρεις καλά
κι αν ο ήλιος καίει, θα ’ρθει η ακρογιαλιά.

Αν φοράς το μαντήλι,
που φοράει ο ουρανός,
τότε πρέπει στα μάτια, τ
ο ίδιο να ’χεις φως.

Το κρέας ροδίζει, στη θράκα αργά,
το κύμα χαϊδεύει, την άμμο γλυκά.

Τα ξύλα κομμένα, καφές στη φωτιά,
το βλέμμα χαμένο, μεσ’ την ξαστεριά.

Αν φοράς το μαντήλι ....

Τους φίλους σου νιώθεις, σε νιώθουν κι αυτοί,
την ίδια έχετ’ όλοι, στο βλέμμα ορμή.

Η μέρα χαράζει, μαζί τους ξυπνάς
το σάκο στον ώμο, για άλλου ξεκινάς.

Αν φοράς το μαντήλι ...